یزدانی: باخت خیلی از بزرگان را دیدهام؛ آدمِ ادامه دادن هستم/ استارتم در وزن جدید مثل چرخه ۲۰۲۲ شد
تاریخ انتشار: ۲۷ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۳۱۰۱۸۷
نایبقهرمان کشتی جهان با بیان اینکه انجام دادن کار آسان برای من لذتبخش نیست، گفت: من آدمِ ادامه دادن هستم و کار را نیمه کاره رها نمیکنم. - اخبار ورزشی -
امیرمحمد یزدانی در گفتوگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم درباره کشتیهایش در وزن جدید مسابقات قهرمانی کشور اظهار داشت: یک مقدار وزنم کم بود و یک کیلو زیر وزن بودم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی در مورد صحنه مشکوک کشتیاش با عادل پناهیان که نسبت به آن اعتراض داشت، تأکید کرد: احساس کردم یک صحنه مشکل داوری پیش آمد. نظرات در این مورد متفاوت بود، اما من فکر میکنم قانون باید طوری باشد که شک و شبههای پیش نیاید.
* حاشیه همیشه بیشتر از مسابقه دیده میشود
یزدانی که پیش از این گفته بود اعتراضش بعد از کشتی بیشتر از آن صحنه مشکوک در مسابقه دیده شده است، ادامه داد: آنهایی که آنجا حضور دارند کارشان این است بازدید بگیرند، معمولاً حواشی هم بیشتر از خود مسابقه دیده میشود. برخی هم صحنه مورد اعتراض من را گذاشتند و هم اعتراضم را، برخی از رسانهها هم فقط فیلم اعتراض من را نمایش دادند. با وجود اعتراضی که به آن صحنه داشتم، کشتیام را گرفتم و بعد به مربی حریف دست دادم و سمت داوران رفتم. در کشتی از این دست اتفاقات زیاد رخ میدهد. فکر میکنم باید این صحنه باز هم بررسی شود.
* همه 74 کیلوها رفیق و برادرم هستند؛ با کسی دشمنی ندارم
دارنده دو نشان نقره جهانی درباره مبارزهاش با پناهیان تصریح کرد: عادل کشتیگیر خوبی است، خصوصاً در این دوره مسابقات کشوری. با هیچ کدامشان دشمنی ندارم و با همه بیرون از تشک رفیقیم. عادل برادر من است. حسین (ابوذری)، عرفان (الهی)، فریبرز باببایی، حسین محمدآقایی که کشتی سوم پنجمی را با هم گرفتیم. بین ما کَل کَلی نیست، همه با هم رفیقیم. فقط آن 6 دقیقه روی تشک هر کسی برای بردن میجنگد. آنجا رقیب هم محسوب میشویم. قطعاً باید یکی برنده شود و هیچ کشتیگیری دوست ندارد ببازد. نظر من در کشتی با پناهیان این بود که داور اشتباه کرد، حالا شاید حق با من باشد و شاید هم نباشد. ناراحتی من از باخت نبود، باخت جزیی از کشتی است، من به خاطر آن صحنه، ناراحت بودم. به هرحال برای همه پیش میآید و گاهی یک مبارزه حساس و نزدیک میشود، در این نوع مبارزهها داوری نقشی تعیین کننده دارد.
* آدم رها کردن نیستم
وی درخصوص اینکه بعد از باخت، برخلاف برخی مدعیان که از ادامه دادن مبارزهها کنارهگیری میکنند او در رپهشارژ کارش را ادامه داد، گفت: من کشتیگیرم و کارم کشتی گرفتن است. باخت هم برای همه هست، در همین سالن سیدرسول حسینی شاهد باخت خیلی از بزرگان کشتی بودم، از آنها که بزرگتر نیستم، آنها هم باختند اما ادامه دادند. من هم باختم و ادامه دادم. من آدمِ به آخر رساندنم، آدمِ ادامه دادن؛ نیمه کاره رها نمیکنم.
* شروع بدی در 74 کیلو نبود، اما میتوانست بهتر هم باشد
نایبقهرمان وزن 70 کیلوگرم جهان در سال 2021 درباره اینکه دو سال قبل نیز در چرخه انتخابی تیم ملی در وزن 70 کیلو کارش را با سومی استارت زده بود، خاطرنشان کرد: حضورم در 70 کیلوگرم را هم به همین شکل شروع کردم و بعد توانستم مدال جهانی بگیرم. در مسابقات کشوری که در گرگان برگزار شد، به مهدی یگانهجعفری باختم و سوم شدم. بنابراین میتوانم بگویم شروع بدی نبود، اما میتوانست بهتر هم باشد. دوست داشتم اول شوم اما نشد. روی سکو بودن خیلی مهم است، اینکه در جمع این همه مدعی در 74 کیلو بتوانم روی سکو باشم، اتفاق مهمی است.
* انجام دادن کار آسان برای من لذتبخش نیست؛ مجبور به تغییر وزن بودم
امیرمحمد یزدانی درباره اینکه ملیپوش شدن در 74 کیلوگرم در شرایطی که تازه وزنش را تغییر داده کار سختی است، گفت: نمیدانم شرایط چرخه به چه شکل پیش خواهد رفت. فکر میکنم نفرات اول و دوم این وزن شانس بیشتری دارند، اما باز هم در اردوی تیم ملی مشخص میشود وضعیت به چه شکل است. کار آسان انجام دادن برای من خیلی لذتبخش نیست، همه همینطورند که وقتی از پسِ کار دشواری برمیآیند این برایشان لذت بیشتری دارد. به خاطر المپیک مجبور به تغییر وزن بودم، این کار را هم انجام دادم و حالا قسمت هر چه باشد، همان خواهد شد.
* افتخار میکنم این مربیان کُچ من باشند
قهرمان سال 2023 وزن 70 کیلوگرم جهان بااشاره به مربیان شاخص مازندرانی که در مسابقات کشوری کنارش بودند، عنوان کرد: بعد از باخت، آقا کمیل (قاسمی) با من صحبت کرد، مراد محمدی، امیر گنجی و... همه اینها دوستداشتنی هستند و به من لطف و محبت دارند. از رده سنی نوجوانان تا بزرگسالان زیر نظر هر کدامشان حداقل یک بار کشتی گرفتم. سال 2019 در مسابقه انتخابی تیم ملی در شرایطی کشتی گرفتم که کمیل قاسمی هم آنجا کشتی میگرفت. در لیگ هم با آنها کار کردهام، قدردان آنها هستم و افتخار میکنم که آنها کُچ من باشند.
* وقتی المپیک را از دست دادم میپرسیدند چرا اینقدر سنگین تمرین میکنی
امیرمحمد یزدانی با تأکید بر اینکه نسبت به آینده وزن المپیکی ناامید نیست گفت: تا آخرین لحظه امیدم را از دست نمیدهم و هیچ وقت ناامید نشدم. وقتی سه سال قبل المپیک 2020 توکیو را از دست دادم و به خانه رفتم، یک عده که تمریناتم را میدیدند، از من میپرسیدند چرا اینقدر سنگین تمرین میکنی، آنجا به مسابقات جهانی اوزان غیرالمپیکی فکر میکردم که ادامه دادم. نتیجهاش را هم در اسلو گرفتم و به مدال نقره جهان رسیدم. من آدم ناامید شدن نیستم، خانوادهام به شدت طرفدار و عاشق کشتی هستند و من حالاحالاها باید کشتی بگیرم.
انتهای پیام/
منبع: تسنیم
کلیدواژه: کشتی آزاد ادامه دادن
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۳۱۰۱۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نونزدهمین مراسم «شب کارگردان» برگزار شد/ آرزوی نویدمحمدزاده چه بود؟
نوزدهمین مراسم «شب کارگردان» انجمن صنفی کارگردانان تئاتر ایران و آئین نکوداشت اکبر زنجانپور، عصر امروز نهم اردیبهشت ماه ۱۴۰۲ در خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
حمود دولتآبادی، فریبرز گلبن، اسماعیل خلج، اصغر همت، ایرج راد، حبیب رضایی، مسعود دلخواه، مهدی میامی، کاظم هژیرآزاد، مجید امرایی، محسن بهرامی، از حاضران در این مراسم بودند.
در ابتدای این مراسم شهرام گیلآبادی رئیس انجمن صنفی کارگردانان تئاتر گفت: امروز روز تولد استاد حمید سمندریان است. خاطرات فراوانی با نام بردن از حمید سمندریان به عنوان نشانه و تلنگر در ذهن ما ایجاد میشود. هیچ لحظهای در تئاتر ایران ایشان از ذهن ما فراموش نمیشود.
وی ادامه داد: انجمن با مرور ملاکهای مختلف در طول سال به این نتیجه رسید که مدالیوم و نشان عالی خود را به استاد اکبر زنجانپور چهره تأثیرگذار تئاتر ایران اهدا کند. انجمن به دلایل حمایتی قصد دارد به خاطر منش فکری و کاریشان از ژاله علو، علیرضا کوشکجلالی و علی شمس نیز قدردانی کند.
وی افزود: خوشحال و خرسندیم که با سختی در کنار دوستانمان ایستادیم و هیچ تحمیلی را نپذیرفتیم و با استقلال و به پشتوانه بزرگان تئاتر پیش میرویم. تئاتر عرصه نقد، تحلیل و حقانیت است.
گیلآبادی بیان کرد: سال قبل مدالیوم انجمن به آتیلا پسیانی اهدا شد که دیگر در میانمان نیست. یادش را گرامی میداریم.
سپس تصاویری از مراسم هجدهمین «شب کارگردان» و سخنان زندهیاد آتیلا پسیانی نمایش داده شد.
در ادامه احسان حاجیپور دبیر مراسم متن لوح قدردانی از علی شمس را قرائت کرد و سپس با حضور صدرالدین زاهد از علی شمس قدردانی شد.
علی شمس روی سن آمد و گفت: ممنونم که انجمن به یاد من بود. من حرفی نمیزنم که جشن امشب به حاشیه نرود. امیدوارم مسیر چرخ روزگار به شکل دیگری بچرخد که هر کدام از ما تئاتر مدنظر خود را روی صحنه ببریم و هیچ رنج و عذابی گریبانمان را نگیرد.
در ادامه آرش دادگر عضو هیأتمدیره انجمن صنفی کارگردانان تئاتر روی صحنه رفت و ضمن قرابت متن لوح قدردانی علیرضا کوشکجلالی گفت: یک سال پیش تماس تلفنی داشتم و کارگردان بزرگی با من تماس گرفت. از لقب استاد برای او استفاده کردم ولی او گفت که از واژه استاد استفاده نکن. علیرضا کوشک جلالی برای من همچنان استاد است و اعتبار بینالمللی به تئاتر ایران داده است.
سپس پیام صوتی ژاله علو برای حاضران در مراسم پخش شد. وی در ابتدای این پیام از اینکه به دلیل کسالت نتوانسته در جمع حضور پیدا کند، عذرخواهی کرد.
وی در ادامه پیام خود یادآور شد: هنر والای تئاتر برای من ارزشمند بوده و با اشتیاق تمام کار هنر را دنبال کردم. من کار تئاتر را از ۱۳۲۷ در تئاتر تهران شروع کردم. سپس در تئاتر فردوسی و پس از آن در تئاتر فرهنگ به ایفای نقش پرداختم.
وی به ذکر نام کارگردانها و نمایشهایی که همکاری داشت پرداخت و یادآور شد: در ادامه در سینما و رادیو نیز فعال شدم.
علو تاکید کرد: فکر میکنم بزرگترین ارزش برای هر هنرمندی این است که نتیجه کارهای خود را توسط مردم ببیند. خوشحالم کارهایی کردم که همچنان بین مردم به نیکی از آن یاد میشود و خوشحالم کارهایی کردم که مردم از آنها راضی هستند.
در ادامه اصغر همت لوح قدردانی از کوشکجلالی را به وی اهدا کرد.
سپس محمد رحمانیان روی صحنه حضور پیدا کرد و بخشی از نمایش رادیویی «روزهای رادیو» را که اشارهای به ژاله علو و رقیه چهرهآزاد داشت، خواند.
وی خطاب به کوشکجلالی گفت: حضور تو برای تئاتر ایران مانند یک معجزه است، بمانی برایمان.
سپس متن لوح قدردانی از ژاله علو را قرائت کرد و ایرج راد به نمایندگی از ژاله علو لوح و نشان مدنظر را دریافت کرد.
در این بخش از مراسم، هایده حائری خطاب به حاضران در مراسم گفت: من از مردم قدردانی میکنم که قدر هنرمندانشان را میدانند و در این مراسم حضور پیدا کردند. هنرمندان تلاش میکنند با فعالیتهای خود هنر را پیش ببرند گرچه همه چیز بر علیهشان است.
حائری در ادامه به طنز بیان کرد: حیف است که جایزه ژاله علو عزیز را ۲ آقا بگیرند، به همین دلیل آمدم و جایزه ژاله علو عزیز را میگیرم.
در این بخش از مراسم تصاویری از گفتوگوی محمد رحمانیان با اکبر زنجانپور پخش شد که طی آن زنجانپور به ذکر خاطراتی از نحوه حضور خود در عرصه بازیگری و تجربه همکاری با حمید سمندریان و جمیله شیخی پرداخت.
سپس محمود دولتآبادی روی صحنه رفت و یادی از مهدی فتحی به عنوان دوست مشترک خود و زنجانپور کرد و گفت: روزی مهدی به اکبر گفت کسانی که هنر کار نمیکنند چه میکنند؟ من در عجب بودم از افقی که پیش روی این ۲ عزیز شکل گرفته است. اکبر سعی کرده که همیشه هنر بورزد ولی موانع خیلی وقتها اجازه نداده است. این اجتماع به نشانه دوستی و ارادت به هنرمندان تئاتر تشکیل شده و بسیار گرامی است.
وی یادآور شد: لازم نیست که حتماً چیزی بشود. همین که سرپا هستید و همین شبها را برپا میکنید یعنی شدن. امیدوارم همیشه پاینده باشید.
سپس محمد رحمانیان مجدداً روی صحنه رفت و گفت: اولین بار استاد را در «آتش بدون دود» و سپس در کارهای تلویزیونی دیدم. بعد از آن تماشای نمایش «همه پسران من» به کارگردانی اکبر زنجانپور باعث شد بفهمم که در زندگی به جای درستی رسیدهام. کار درخشانی بود که لحظهلحظهاش کلاس درس بود.
وی خطاب به زنجانپور تاکید کرد: از صمیم قلبم خیلی از شما متشکرم آقای زنجانپور.
سپس تصاویری از نمایش «چشم اندازی از پل» به کارگردانی حمید سمندریان در سال ۱۳۵۱ پخش شد که اکبر زنجانپور در جوانی خود در آن به ایفای نقش پرداخته بود.
در ادامه مسعود دلخواه نیز روی صحنه رفت و گفت: اکبر زنجانپور مثل هیچ کسی نیست؛ بازیگر و کارگردانی توانا و از همه مهمتر انسانی شریف و دوستداشتنی است.
وی تاکید کرد: اکبر زنجانپور بودن ساده نیست و دشوار است، از این رو صحبت کردن درباره او هم دشوار است.
دلخواه یادآور شد: وقتی نمایش «سیزوئه بانسی مرده است» با کارگردانی رکنالدین خسروی را دیدم، بازی اکبر زنجانپور حیرتزدهام کرد.
وی تصریح کرد: حق اکبر زنجانپور این است که جایزهای به نام وی به بازیگران تئاتر اهدا شود.
نوید محمدزاده دیگر سخنران این مراسم بود که گفت: وقتی قرار باشد درباره استاد صحبت کنم، خجالت میکشم. خیلی دوستتان دارم. امیدوارم قسمت باشد تا روی صحنه با شما نفس بکشم و قسمت باشد روی صحنه تئاتر از شما یاد بگیرم.
سپس شهرام گیلآبادی مجدداً روی صحنه رفت و عنوان کرد: در بیش از ۳۰ سالی که در رادیو بودم، صدای رامین فرزاد از گوشم خارج نمیشود که ته مانده غذاها را به گربهها میداد و برایشان «هملت» میخواند. سعادت این را داشتم که تجربه حضور در خدمت بزرگان را داشته باشم. مهدی فتحی روبهروی دیوار میایستاد و دیالوگهای خود را مرور میکرد. ما با حکمتهای مختلف از جمله آموزش در رادیو مواجه بودیم.
وی یادآور شد: دیدن حرکات معلم بزرگی، چون اکبر زنجانپور درسهای بزرگی برای من داشت. چیزی که از این نسل بزرگ عاید من شد این بود که نظم توسعه فکری، دانایی و درایت، سکوت را به همراه میآورد. استاد زنجانپور با اندیشه و آثار خود عالم دیگران را ارتقا داد. اکبر زنجانپور در عالم هنر از آبروهای زمین است.
در ادامه پرویز ممنون روی صحنه حضور پیدا کرد و گفت: من از خاطرات هنرجویی و دانشجویی اکبر میگویم. اولین بار که دعوت شدم برای تدریس در دانشگاه، نمایشی را از بهمن فرسی دیدم و اکبر زنجانپور نقش اصلی را بازی میکرد. مونولوگی طولانی داشت و من تحت تأثیر صدا و بیان اکبر زنجانپور قرار گرفتم.
وی یادآور شد: اکبر از جمله ۴ نفری بود که در دانشگاه به آنها عشق میورزیدم و آخری آذر فخر بود که رفت. من و اکبر اختلاف سنی زیادی نداشتم.
ممنون تاکید کرد: زنجانپور بدون شعار کار میکرد. فردی با شخصیت بود که برای هم حرمت قائل بودیم. اکبر همیشه محترم و بسیار جدی بود.
اکبر زنجانپور در ادامه و در میان تشویق همگان روی صحنه رفت و گفت: این تعریفها مسؤولیت آدم را زیاد میکند، اینکه هنر و نخ مرتبط هنر یعنی مخاطب را جدی بگیریم. ما تلاش میکنیم تا ارتباط نانوشته و ناگفته را در تئاتر ایجاد کنیم.
وی تاکید کرد: وظیفه ما هنرمندان تئاتر این است که تصویری که دیده نمیشود بسازیم و آنچه شنیدنی نیست بشنویم و به مخاطب ارائه دهیم. زمانی به این مهم میرسیم که کمتر حرف بزنیم.
زنجانپور تصریح کرد: هنریک ایبسن میگوید قویترین انسان کسی است که تنهاترین است. بگردیم و تنهاییهای خود را پیدا کنیم.
در پایان این مراسم گیلآبادی متن لوح قدردانی از زنجانپور را قرائت کرد و نکوداشت اکبر زنجانپور با حضور محمود دولتآبادی، محمد رحمانیان، پرویز ممنون، ایرج راد، اسماعیل خلج و چند تن از چهرههای هنری برگزار شد.
باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری سینما و تئاتر